ترانه ای زیبا از پوریا فرازی به نام مسافر

( به مناسبت میلاد امام رضا )

 

پا تُو هر راهی بذارم آخرش جاده بازم منو پیدا می کنه

گریه های بی بهونم واسه تو داره دلتنگیمو زیبا می کنه

 

گریه ها شاهده دلتنگیامن اومدم تا منو دلداری بدی

خوابای لبریز کابوس منو فرصت یه لحظه بیداری بدی

 

هر کجا قصه ی پروازی بود هیچکسی بال و پَر منو ندید

تُو حریمت آسمون نزدیکه روُ زمین میشه پرنده شد پرید

 

مقصدم همیشه دستای تو بود واسه اینه عمریه مسافرم

چمدونم پُره بغضو حادثه س واسه خالی شدنش مهاجرم

 

دارم از شوق تو پر در میارم تا بیام دل بریزم تُو حرمت

منو تا تُو آسمونه هشتمت اگه راه میدی فدای کرمت

 

کمکم کن راهو پیدا بکنم نذا فکر کنم بهت نمی رسم

تشنه ی دعای بارون زدمو با تموم زائرا همنفسم

 

دکلمه: پوریا فرازی

با صدای سامان قدمی